Spojrzenia jesiennego łowcy

Mimo, iż widuję się z sóweczkami w lesie co rusz, niezmiennie intrygują mnie przeszywające spojrzenia tych małych, charyzmatycznych łowców, niby pozornie obojętnych na mnie i zdystansowanych do otoczenia, a jednak bacznych i wybitnie spostrzegawczych. Polujące sóweczki, chytrze łypiące na wszystko, co podejrzanie przemknie lub zaszeleści w leśnym runie, z największym entuzjazmem rejestruję właśnie w takim strojnym anturażu polskiej złotej jesieni.
Fot. 3. Nie wiem dlaczego, ale ta wiercipięta, która czasem energicznie podryguje swoim sztywnym ogonkiem, niemalże w takt ostrzegawczego chóru skrajnie zdenerwowanej leśnej braci skrzydlatej, przypomina mi trochę wędkarza muchowego nieustannie zarzucającego sztuczną przynętę na rwącej górskiej rzece, aż do momentu złowienia zaintrygowanej ofiary.